Eilahiyat
İlahiyat Dünyasına Dair Her Şey
Bir Medeniyetin İnşâ Ettiği Şehir: Medine: Hicret sonrasındaki ‘Yeni Yurt’ Medine, İslam öncesi adıyla Yesrib, etrafı dağlarla çevrili, verimli, geniş bir vadide kurulmuş, havası ve suyu güzel, Mekke’den daha serin ve daha fazla yağış alan bir şehirdi. Yesrib kelime olarak ‘zararlı, zarar veren’ demekti ve şehrin en eski adlarından biriydi.
Mahalle bakkalı kuş meraklısıydı ve özellikle papağanları; dudu kuşlarını çok seviyordu. Neden mi? Çünkü onları yaratan, mavi, yeşil ve sarı rengârenk boyamıştı.
Dervişin biri
ormanda gezinirken bir tilki gördü. Ona yaklaştı. Yerinde oturan tilki
kendinden kaçmıyordu. İyice ona yaklaşınca neden kaçmadığını anladı. Tilkinin
bacakları kötürümdü. Kendi kendine mırıldandı,
Hz. Ömer’in halifelik yıllarıydı. Takvimler hicretin yirmi üçüncü yılını göstermekteydi. Halife her Cuma olduğu gibi, o Cuma da Medine’de Mescid-i Nebevi minberinde hutbedeydi. Hutbeyi irad ederken bir ara sözleri arasında şöyle dedi:
Çağımızda insan hakları konusu daima gündemde kalmakta ve gündemdeki
yerini korumaktadır. Büyük ölçekte dünya gündeminde de bu konu üzerinde
durulmaktadır. Bu noktadan kültür dünyamıza bir göz gezdirdik, bu konuda Asr-ı
saadette ilginç olay ve örneklerle karşılaştık. Sizi bu olaylardan biri ile baş
başa bırakıyoruz:
Bazen
şöyle sorulur:
“Sahabeler Rasulullah’ı görüp iman ettiler, bizler görmeden iman ettik, öyleyse bizim imanımız, onların imanlarından daha kuvvetlidir. Ayrıca bu hususta bizi destekleyen hadisler de var?”
Evet, sahabeler onu gördüler, sözlerini duydular, mucizelerine şahit oldular ve inandılar. İlk bakışta bu soruyu yöneltenleri destekleyen açıklamalar da vardır: Rasulullah bir gün şöyle buyurmuştu:
“Ne mutlu beni görenlere ve bana inananlara. Ayrıca yedi kez ne mutlu beni görmeden iman edenlere.”